Кизик. Авваллари бу қулоқ тортишлар турли хил мақсадда қилинарди… катта бўлгин, оғзи очилган бўлмагин, пишиққина бўл деб. Асосан ўғил болаларга уқтиришган, улар катта бўлиб ўсишлари кераклигини қулоғига сингдиришган. бу анъана ёки ирим деймизми бутун дунёда машҳурдир.
Хозирги вақтда эса бундай холат оддий ёшбола ўйини деб қаралса, лекин қадимда қулоқ тортиш жуда мухим, масулиятли иш ҳисобланган. Худди хозирги юридик, жиддий бажарилиши керак иш бўлган.
Римда бу одат манципация дейилади. Маъноси “manu”- қўл деган маъноларни англатган. Бу сўзи қадимда аёлларни озод қилиш билан боғлиқ сўз бўлган экан.
Ўзимизни болажонларимизга қарасак, ўзимизни малакамиздан келиб чиқиб гапирсак, болажонларимизни кўпчилиги қўлоқ тортишганида ўзларини эътиборда эканлигидан фахрланганларини кўрамиз ва унга бошқа болалар хавас билан қараганини кўриш мумкин. Шу билан бирга болалар қулоқ тортишни худди уларга совға беришаётгандай қабул қилишганини ва бундан мамнун бўлганини кўраш мумкин.
Бу одат кўпчилик болажонларга қувонч келтиради. Шу билан бирга худди ҳурсандчилик билан шу ёшга етиб келганини билдириб, бирдан санаб тўлган ёшигача санаб, яна битта ёш ошириш санашади. Катталар эса яхши ният қилиб қулоғини чўзиб қўйишади.
Бизга маълумки яхши ният ярим давлатдим. Шундан кўриб турибмизга бу одатни тарихини билмасакда бу одат факат хурсандчилик келтиришини биламиз. Лекин агар меёрида торилмаса, албатта қулоқ оғриши аниқ. Ҳамма нарсани меъёри яхши деганидай, бу одатни ҳам меъёри яхшидир.