Бу ҳайвон қўй эмас, балки жунли чўчқалардир. Ўтган аср бошларида Европада ҳудди шунақа чўчқаларни кўпайтиришган. Чўчқалар бутинлай юнглар билан қопланган. Улар ҳудди қўйларга ўхшашган, ҳаттоки юнглари жингалак бўлган.
1972-йили бу зот қирилиб кетган ва бутунлай қирилиб кетди деган гап бўлган.
Бироқ тоғли Венгрия ва Австрия да бу чўчқалар ҳалигача мавжуд. Чўчқа қўйларни гўштига талаб катта эмас, бироқ бу чўчқалар хеч қачон шамолламайди ва совуқда музлаб қолмайди. Қаттиқ қиш улар учун қўрқинчили эмас. Аҳолини такидлашича бу қўй билан чачиштирилмаган, балки чўчқани айнан бошқа зоти.
Ангалитза уларда хақиқий чўчқаларга ўхшаб тавони ва катта қулоқлари мавжуд, шу билан бирга думи ҳам бир хил. Тоғликлар бу зотни чўчқани энг яхши зоти дейишади. Қишда бемалол қор остида ухлайди, ёзда эса ёмон ҳашоратлар унча чўрт эмас. 1925- йили Венгрия кўргазмасида бу ҳайвон олтин медални қўлга киритган. Хозир юнгли чўчқаларни зоопаркларга одамларни ҳайратлантириш мақсадида қўйишмоқчи. Катта гўшт маҳсулоти билан шуғулланувчилар диққатини бу ҳайвон ўзига юнгларини жуда қалинлиги билан қарата олмади.